Δεν θυμάμαι και πολλά,
αλλά.........
θυμάμαι τα λόγια του Καμπανέλλη στο ΜΑΟΥΤΧΑΟΥΖΕΝ......
<< -Και το μωρό;
- Η μάνα του μωρού είχε πέσει μονόπαντα,να,έτσι...ο υπαξιωματικός την έσπρωξε με το πόδι του,τη γύρισε ανάσκελα.Έπιασε το φουστάνι της απ΄το λαιμό και τό'σκισε...το τράβηξε κάτω,ως τη μέση,κι έβαλε το μωρό να βυζάξει...το μωρό βρήκε πιο εύκολα το αίμα απ'το γάλα κι έγλειφε αίμα,,,,,,,
-Πάψε,μούγκρισα.
-Πριν από λίγο δεν άντεχε ν'ακούει εκείνη,τώρα δεν άντεχα εγώ.Και το μωρό; ξαναρώτησα έπειτα.
-Πήρε ένα φτυάρι και το χτύπησε.(η Γιαννίνα κούναγε το κεφάλι μια δεξιά και μια αριστερά,σαν κλαδί που το πηγαινοφέρνει ο άνεμος) 'Κι ύστερα τους θάψαμε' είπε.. Κοίταζε τα μικρά της χέρια που τρέμανε.
-Τα ξανάδες το όνειρό σου;
-Το παιδί που έγλειφε αίμα...και με κοίταζε,το έχω ονειρευτεί κι άλλες φορές,πολλές φορές....
-Γιατί δεν ήθελες να μου πεις;
-Δε θέλω να το λέω.Μια μέρα θα'χω κι εγώ ένα μωρό...και τρέμω που'χει γίνει κάτι τέτοιο!Φοβάμαι πως ,άμα το θυμάμαι και το λέω,θα ξαναγίνει........Η Γιαννίνα έκλεισε τα μάτια και είπε...Παρακάλα κι εσύ να μην ξαναγίνει...................
Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου ήρθανε στον ''πύργο μας''.Πέσανε πάνω στα κουρεμένα της μαλλιά και στο άσπρο της φόρεμα,το κρεμασμένο στη βάση του πολυβόλου. >>
ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ -ΑΔΡΑΝΕΙΣ-ΤΗ ΠΑΡΑΚΜΗ ΝΑ ΚΑΛΠΑΖΕΙ,
ΤΟΥΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ..........
ΚΑΤΙ ΜΑΣ ΣΚΙΑΖΕΙ !!!!
αλλά.........
θυμάμαι τα λόγια του Καμπανέλλη στο ΜΑΟΥΤΧΑΟΥΖΕΝ......
<< -Και το μωρό;
- Η μάνα του μωρού είχε πέσει μονόπαντα,να,έτσι...ο υπαξιωματικός την έσπρωξε με το πόδι του,τη γύρισε ανάσκελα.Έπιασε το φουστάνι της απ΄το λαιμό και τό'σκισε...το τράβηξε κάτω,ως τη μέση,κι έβαλε το μωρό να βυζάξει...το μωρό βρήκε πιο εύκολα το αίμα απ'το γάλα κι έγλειφε αίμα,,,,,,,
-Πάψε,μούγκρισα.
-Πριν από λίγο δεν άντεχε ν'ακούει εκείνη,τώρα δεν άντεχα εγώ.Και το μωρό; ξαναρώτησα έπειτα.
-Πήρε ένα φτυάρι και το χτύπησε.(η Γιαννίνα κούναγε το κεφάλι μια δεξιά και μια αριστερά,σαν κλαδί που το πηγαινοφέρνει ο άνεμος) 'Κι ύστερα τους θάψαμε' είπε.. Κοίταζε τα μικρά της χέρια που τρέμανε.
-Τα ξανάδες το όνειρό σου;
-Το παιδί που έγλειφε αίμα...και με κοίταζε,το έχω ονειρευτεί κι άλλες φορές,πολλές φορές....
-Γιατί δεν ήθελες να μου πεις;
-Δε θέλω να το λέω.Μια μέρα θα'χω κι εγώ ένα μωρό...και τρέμω που'χει γίνει κάτι τέτοιο!Φοβάμαι πως ,άμα το θυμάμαι και το λέω,θα ξαναγίνει........Η Γιαννίνα έκλεισε τα μάτια και είπε...Παρακάλα κι εσύ να μην ξαναγίνει...................
Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου ήρθανε στον ''πύργο μας''.Πέσανε πάνω στα κουρεμένα της μαλλιά και στο άσπρο της φόρεμα,το κρεμασμένο στη βάση του πολυβόλου. >>
ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ -ΑΔΡΑΝΕΙΣ-ΤΗ ΠΑΡΑΚΜΗ ΝΑ ΚΑΛΠΑΖΕΙ,
ΤΟΥΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ..........
ΚΑΤΙ ΜΑΣ ΣΚΙΑΖΕΙ !!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου