ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ Τ.Β. ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ............
Έχεις λίγο χρόνο ελεύθερο ? Συντονίσου στο Δεύτερο(ή όπου αλλού θες). Κλείσε την Τ.Β. , χαλάρωσε , βάλε μουσική και........... σκέψου ! Συλλογίσου , πώς θα γίνει καλύτερη η ζωή σου και όχι μόνο.........
Μην αφήνεσαι στο άχρηστο κουτί Τ.Β. , το μόνο που προσφέρει θλίψη και οργή και όχι μόνο.....
Μην μου πεις , θα δεις ταινία στην Τ.Β. ? Ένα θα σου πω......γίνε σινεφίλ, να νιώθεις τον χρόνο μαγικό ! Και μην μου πεις δεν περισεύουνε ευρώ , γιατί πάλι θα σου πω , μείωσε τα άχρηστα υλικά που αγοράζεις καθημερινά ! Δεν χρειάζεσαι στην ζωή σου ποσότητα - παρά μόνο λίγη ποιότητα ! Μην συμμετέχεις στις άναρθρες κραυγές των σκουπιδοπαραθύρων και όχι μόνο..............
Δεν είμαι απόλυτα αρνητικός με το χαζοκούτι ! Απλά λέω να μειωθεί ο χρόνος στην Τ.Β. Φυσικά και υπάρχουν πολύ καλά ντοκυμαντέρ ! Σαφώς θα δούμε και τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ στο UEFA γιατί στην Ελλάδα ,πάλι τα γνωστά , πρωτάθλημα στον Πειραιά............χαχαχαχαχαχα.....για να τελειώνω μ'αυτό υπάρχουν 1000 λόγοι να μειώσεις τον χρόνο στην Τ.Β. και όχι μόνο......
Είναι και ο συλλογισμός της εξουσίας εχθρός ! Το σύστημα δεν θέλει να συλλογιέσαι και να
Σκέψου - προβληματίσου - συλλογίσου , αλλά μην το παρακάνεις και θες κι αυτά που δεν φθάνεις και όχι μόνο........
ΑΛΛΑ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ..... Edgar Alan Poe σε ένα απόσπασμα από το ' Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥ ΤΩΝ ΑΣΕΡ '
'' Τόσο οι νότες όσο και η αχαλίνωτη φαντασία των αυτοσχέδιων στίχων(με τους οποίους συχνά συνόδευε τη μουσική του) θα πρέπει να ήταν - και όντως ήταν- το αποτέλεσμα εκείνης της έντονης αυτοσυγκέντρωσης που, όπως υπαινίχθηκα πριν,παρατηρείται μόνο σε ορισμένες στιγμές τεχνητά προκαλούμενης υπερδιέγερσης.Θυμήθηκα χωρίς δυσκολία τους στίχους μιας από κείνες τις ραψωδίες .Ίσως αυτή να μ'εντυπωσίασε περισσότερο, επειδή στο υπόγειο,μυστικό νόημά της διέκρινα, για πρώτη φορά , ότι ο Άσερ είχε συνειδητοποιήσει πλήρως πωαναρρωτιέσαι ! Απλά να δέχεσαι τους νόμους , σιωπηλά σε μια γωνιά ! Επειδή ξέρει , πώς αν συλλογιστείς - κάποια άκρη και θα βρεις ! Γι αυτό επινόησαν και τους 'αντάρτες' του γλυκού νερού - τάχα πως θα μετακινηθούν γι αλλού ! Υπάρχει σαπίλα σήμερα πολύ , στην πολιτική, στην δημοσιογραφία και όχι μόνο......
Σκέψου πώς θα εξισορροπήσεις την σχέση σου ! Όχι ποιός θά'ναι ο 'αρχηγός' και να μιλάς για λάθη συνεχώς ! Βάλε κάτω την σκέψη και πες στον εγωισμό , πως δεν θες άλλο να σε θρέψει ! Παραδέξου πως δεν έδωσες χρόνο αρκετό , να λειτουργήσει το μυαλό ! Σαν αρχίσει η σκέψη να προβληματίζεται μ'αυτά , τότε και στην σχέση θα αισθάνεσαι καλά !
ς ο θρόνος της λογικής του κλονιζόταν.Οι στίχοι , που είχαν τίτλο ''Το στοιχειωμένο παλάτι'', ήταν περίπου, αν όχι ακριβώς, οι εξής......
Μέσα στην πιο θαλερή από τις κοιλάδες μας
που μόνο άγγελοι καλοί την κατοικούσαν,
κάποτε ένα ωραίο μεγαλόπρεπο παλάτι,
αχτιδοβόλο ένα παλάτι ύψωνε την κορφή του,
Στης αρχόντισσας Σκέψης το βασίλειο,
-εκεί ήτανε στημένο-
ποτέ του Σεραφείμ δεν εξεδίπλωσε φτερούγια
πάνω από χτίσμα ούτε μισό σαν τούτο ωραίο.
ΙΙ
Σημαίες στο κίτρινο της δόξας χρώμα,το χρυσό,
ξεχύναν και κυμάτιζαν ψηλά στο ακρόπυργό του
(Αυτά,όλ' αυτά γινότανε σ'έναν παλιό καιρό,
σ'απόμακρο παλιό καιρό),
και κάθε ανάλαφρο αγέρι που παιχνίδιζε
μες στην γλυκιάν ημέρα,
γύρω στα σημαιοστόληστα αχνά τείχη,
σα φτερωμένο άρωμα περνούσε.
ΙΙΙ
Περάτες της χαρούμενης κοιλάδας
μες από δυο ξανοίγαν παραθύρια,
πνεύματα που σάλευαν ρυθμικά
σ'ενός λαγούτου αψεγάδιαστους κανόνες,
γύρω από ένα θρόνο που στεκάμενος
(Πορφυρογέννητος),
ανάμεσα σε μιαν ακολουθία που ταίριαζε στη δόξα του,
του βασιλείου ο Κύριος εθωριόταν.
ΙV
Κι από μαργαριτάρι και ρουμπίνι,πάνου ως κάτου,
του ωραίου του παλατιού ξάστραφτε η θύρα
και μέσαθέ της κύλαε,κύλαε
κι ολοένα αχτιδοβόλα
ένας εσμόςαπό Ήχους,οπού το γλυκό τους έργον
ήτανε μοναχά να τραγουδούνε
με φωνές ανυπέρβλητου ενός κάλλους
το πνεύμα και την άμετρη σοφία του βασιλιά τους.
V
Όμως,στοιχεία ολέθρου,πένθιμους χιτώνες φορεμένα,
εβάλαν πόδι στου μονάρχη το βασίλειο ,
(Ω,ας θρηνήσουμε,γιατί αυριανό ξημέρωμα
για τον έρημο αυτόν δεν θα φωτίσει).
Κι ολόγυρα στην κατοικία του η Δόξα,
οπού πορφυρομάνιαζε κι ανθούσε,
δεν είναι πια παρά θαμπή ιστορία
από παλιό πολύ καιρό θαμμένη.
VI
Κια τώρα όσοι διαβαίνουν την κοιλάδα
μεσ'από πορφυρόχρωμα παράθυρα θωρούνε,
κάτι μορφές τεράστιες,που σαλεύουνε φανταστικά
σε μιας παράτονης τους ήχους μελωδίας,
ενώ σε μαύρο βιαστικό ποτάμι,
μεσ'από την αχνόθωρη τη θύρα,
ξεχύνεται ακατάσχετα ένα πλήθος,
που σαρκάζει,μα ποτέ του πια δεν θα χαμογελάσει.
(Μετάφραση Ν.ΠΡΟΕΣΤΟΠΟΥΛΟΥ)
Θυμάμαι καλά ότι οι σκέψεις που γεννούσε αυτή η μπαλάντα μας οδήγησαν σ'ένα συνειρμό που έφερε στο φως μια άποψη του Άσερ,που την αναφέρω,όχι τόσο για την πρωτοτυπία της,όσο για την εμμονή με την οποία την υποστήριζε.Σε γενικές γραμμές , υποστήριζε πως όλα τα φυτά αισθάνονται.
