Αντρώθηκε το θάρρος
μιας καταπιεσμένης κοινωνίας !
Στην άσφαλτο το βάρος
μιας ανελέητης μανίας !
Και τι μας έμεινε από τα συντρίμια ;
Πως να ζήσουμε με αυτά τα αγρίμια ;
........................
Χαθήκαμε σε σκέψεις........
που γίναν πράξεις !
Δεν έπρεπε να τους πιστέψεις........
φρόνιμο θα ήταν,
τον δρόμο τους να φράξεις !
.....................
Ύπνος βαθύς,
στο όνειρό σου,
έτρεμε η γης......
και ξύπνησες θολά......
ένα χέρι παγωμένο
ένιωσες να σ'ακουμπά !
....................................
Δεν φοβάσαι την φωτιά που πλησιάζει....
Δεν λυπάσαι την ματιά που δάκρυα στάζει..........
Αναστεναγμός ο τελευταίος..............
Ο πνιγμός σου ήταν ο πιο ωραίος !
...........................
Θλίψη και γέλιο μαζί,
χάραξαν την μνήμη !
Η φρίκη και η λογική,
τάραξαν την λίμνη !
