Η χώρα «έκλεισε» και τυπικά από τον περασμένο Ιούλιο. Ο πρωθυπουργός το ήξερε. Και ήταν σύμφωνος. Αυτό που βλέπουμε να εκτυλίσσεται τώρα είναι η μικροπολιτική και επικοινωνιακή πλευρά του θέματος. Τάδε έφη στο «Π» Ευρωπαίος αξιωματούχος που διαμένει μόνιμα στην Αθήνα και έχει αναλάβει τη χαρτογράφηση του «αύριο».
Από το καλοκαίρι του 2010 σας γράφαμε ότι το σχέδιο είναι η εξόντωση της ελληνικής κοινωνικής και οικονομικής οντότητας της μεσαίας τάξης (αυτής που κατά τις ΗΠΑ είναι η πραγματική δύναμη) και της εγκαθίδρυσης ενός νέου πολιτικο-οικονομικο-επιχειρηματικού συστήματος, που θα διαχειρίζεται τα πάντα (από ταξί και τράπεζες μέχρι σκουπίδια) και θα ελέγχει παρασκηνιακά την εκάστοτε πολιτική εξουσία. Μέσα στην εξαθλίωση που φέρνουν οι αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών και οι αυξήσεις σε όλους τους φόρους, ο κάθε Έλληνας πολίτης δεν πρόκειται να έχει χρόνο ή διάθεση να «ενδιαφερθεί» τι θα γίνεται στα πάνω στρώματα. Εκείνα τα στρώματα που συνεχίζουν το πάρτι ακόμα και τώρα.
♦ Τον Μάιο του 2011 γράψαμε για το γερμανικό σχέδιο της ελεγχόμενης πτώχευσης της Ελλάδας, αφού προηγουμένως ενεχυριαστούν τα πάντα, ολοκληρωθεί η καθίζηση σε μισθούς και εργασιακά δικαιώματα και αφού εγκατασταθούν στην Ελλάδα οι πραγματικοί κυβερνώντες.
♦ Τον Ιούλιο, όταν υποτίθεται συμφωνήθηκε πανηγυρικά το νέο πακέτο «σωτηρίας», το «Π» ήταν ίσως η μοναδική εφημερίδα που αμφισβήτησε την εφαρμογή της απόφασης. Γράψαμε επίσης τότε ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός συμφώνησε την εκχώρηση της δημοσιονομικής κυριαρχίας στους δανειστές και τις εμπράγματες εγγυήσεις για όσους θέλουν και επιθυμούν!
Μαθηματική ακρίβεια
Ακόμη γράψαμε ότι κανείς στην Ε.Ε. δεν πίστευε πως το ελληνικό σχέδιο θα προχωρήσει και ότι επισπεύδεται η ελεγχόμενη πτώχευση στα γερμανικά πλαίσια μέχρι το τέλος του έτους.
Και ήρθαμε στο σήμερα, όπου όλα κυλούν βάσει του αρχικού σχεδίου με μαθηματική ακρίβεια. Κάποιος θα υποστηρίξει «πώς είναι δυνατόν να προβλεπόταν το αδιέξοδο όταν από εμάς εξαρτάτο η πιστή εφαρμογή του μνημονίου;».
Η απάντηση έρχεται διά στόματος του Ευρωπαίου αξιωματούχου, ο οποίος θεωρεί ότι τα δημοσιονομικά μέτρα δεν μπορούσαν να εφαρμοστούν ποτέ στην πράξη λόγω της λάθος οικονομικής πολιτικής που ξεκίνησε ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου...
Η μία λάθος δέσμη διαδέχθηκε την άλλη, τα μέτρα έδειχναν να μην κατανοούν τα διαρθρωτικά προβλήματα και λαμβάνονταν πάντα σε καθεστώς πανικού και απίστευτης προχειρότητας ώστε να βγουν οι αριθμοί. Με αποτέλεσμα, οι ανά τρίμηνο φόροι και περικοπές σε μισθούς και συντάξεις έκαναν πρόσκαιρα μπαλώματα, αλλά μεσοπρόθεσμα μια τρύπα στο νερό.
Και αντί εκεί η κυβέρνηση να απαιτήσει ένα κούρεμα του χρέους και να διασφαλίσει τη συνέχεια του ελληνικού κράτους, μεθόδευε την ίδια αποτυχημένη συνταγή. Κάποιοι θα πουν ηθελημένα, κάποιοι λόγω βλακείας και απειρίας. Η ιστορία θα δείξει ποιο τελικά είναι το σωστό.
Ο αγαπητός Ράιχενμπαχ
Ήρθε εδώ για να ηγηθεί της ομάδας δράσης της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, που επισήμως θα ανίχνευε τις διαρθρωτικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας σε επίπεδο ελέγχων, συλλογής στοιχείων, εφοριών κ.λπ., ώστε να διατάξει τη μόνιμη εγκατάσταση τεχνικών κλιμακίων από άλλες χώρες.
Όμως η παρουσία του κάθε άλλο παρά συμβολική είναι. Ο πραγματικός ρόλος του Χορστ δεν είναι άλλος από τη χαρτογράφηση όλων των πόρων της ελληνικής οικονομίας, από όπου θα μπορούν οι δανειστές να αντλήσουν έσοδα και κέρδη.
Αυτός είναι που έριξε την ιδέα οι δανειστές να μην επικεντρωθούν μόνο στις εταιρείες του Δημοσίου, αλλά να υποχρεωθεί η κυβέρνηση να βάλει ενέχυρο όλη τη δημόσια γη, υπό μορφή δωρεάν παραχώρησης (concession). Το απόρρητο σχέδιο, το οποίο έχει αποδεχθεί η κυβέρνηση, εμπεριέχει και την εξόρυξη φυσικού αερίου. Οι διεργασίες έχουν ξεκινήσει. Το ανησυχητικό είναι ότι ενώ και πριν από μερικούς μήνες η κυβέρνηση είχε τη δυνατότητα της απόλυτης εκμετάλλευσης αυτών των εσόδων, και θα μπορούσε, όπως η Κύπρος, να συνδιαχειρίζεται τα οφέλη με ιδιωτικές εταιρείες της επιλογής της, αυτό δεν είναι πλέον δυνατό.
Βάσει του πορίσματος του Ράιχενμπαχ, μια γαλλογερμανική (λέμε τώρα τυχαία) εταιρεία θα έχει τη δυνατότητα να λαμβάνει δωρεάν ένα κομμάτι γης ή θάλασσας, να το εκμεταλλεύεται πλήρως και το υποτιθέμενο μέρος των εσόδων που κανονικά θα λάμβανε η Ελλάδα να πηγαίνει στην αποπληρωμή του χρέους. Στα ελληνικά ταμεία, δηλαδή στον ελληνικό λαό, δεν θα διοχετεύεται τίποτα. Όλα με έμμεσο τρόπο θα καταλήγουν στους δανειστές και βεβαίως στις ξένες ιδιωτικές εταιρείες, που θα θησαυρίζουν.
Ο Ράιχενμπαχ προχώρησε και στην τελειοποίηση του σχεδίου «Εύρηκα», σύμφωνα με το οποίο ό,τι έχει και δεν έχει η Ελλάδα θα μεταβιβαστεί σε ένα ταμείο με έδρα το Λουξεμβούργο, το οποίο θα αποφασίζει πότε και σε ποιους πωλείται μια εταιρεία ή ένα κτίριο, πότε παραχωρείται δωρεάν ή με μακροχρόνιο λίζινγκ. Με αυτή την αιτιολογία θα αποπληρώνουμε εσαεί το χρέος. Για όλα αυτά είναι ενήμερη η ελληνική κυβέρνηση και έχει συναινέσει. Είναι ενήμεροι ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών.
Ο αγαπητός Ράιχενμπαχ με την επικύρωση των κανόνων Οικονομικής Διακυβέρνησης αναμένεται να αναλάβει τον ρόλο του αρχι-επόπτη, ο οποίος θα έχει πρωθυπουργικές εξουσίες. Αυτός θα συντάσσει ουσιαστικά τους προϋπολογισμούς, αυτός θα δίνει εντολές στους υπουργούς πώς και με ποιο τρόπο θα δρουν και βεβαίως θα είναι τα αυτιά και τα μάτια των δανειστών στην Ελλάδα.
Γι' αυτό τον λόγο, όπως πληροφορείται το «Π», πολλά δείπνα γίνονται από εφοπλιστές, επιχειρηματίες, εκδότες και τραπεζίτες, στα οποία ο Ράιχενμπαχ είναι ο υψηλός προσκεκλημένος. Σε λίγες προσκλήσεις όμως έχει ανταποκριθεί θετικά και εάν λάβουμε υπόψη τα σπίτια τα οποία τίμησε με την παρουσία του, τότε φαίνεται ότι ο Γερμανός επιλέγει μόνο όσους πιστεύει ότι θα διασωθούν από το τσουνάμι που έρχεται. Μήπως γι' αυτό τον λόγο διαχειρίζεται και τα κονδύλια του ΕΣΠΑ;
Ο αγαπητός... Γεώργιος
Εξ αρχής ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου και οι συνεργάτες του διέρρεαν ότι ήταν ο εκλεκτός συνομιλητής της τρόικας και των ομολόγων του στην Ε.Ε. Η αλήθεια είναι ότι τους πρώτους μήνες τους είχε ξεγελάσει όλους. Αντιλήφθηκε γρήγορα τη γλώσσα του Γιούρογκρουπ (σε αντίθεση με τον Ε. Βενιζέλο που ακόμα προσπαθεί) και έπεισε ότι ήξερε τι έκανε.
Στην αρχή μίλησε για διαφθορά των Ελλήνων και φοροδιαφυγή. Μουσική στα αυτιά των γιουρογκρουπάτων. Μετά ζητούσε πίστωση χρόνου γιατί «είχε αντιστάσεις από άλλους υπουργούς, είχε πόλεμο με την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, την αντιπολίτευση, τα συνδικάτα, τους εργαζομένους» κ.λπ.
Με αυτά τα προσχήματα και για έναν ολόκληρο χρόνο, τόσο η τρόικα όσο και η Ε.Ε. και το ΔΝΤ, έκαναν τα στραβά μάτια για τη μη επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων και ανά τρίμηνο εκχωρούσαν την κάθε δανειακή δόση, πάντα με πολιτική απόφαση. Γιατί κανένας από τους δύο βασικούς στόχους δεν ήταν «μέσα»: Οι αριθμοί φώναζαν εκτροχιασμό και το δημόσιο χρέος ότι δεν είναι βιώσιμο. Εξ αρχής. Αλλά όλοι κοίταζαν αλλού τη στιγμή που και ένας μαθητής λυκείου μπορούσε να πει με ασφάλεια ότι οι προβλέψεις που ανακοίνωνε το γραφείο του Παπακωνσταντίνου ήταν τραγικά εκτός.
Δεν είναι μόνο η βαθύτερη ύφεση (για την οποία οι μόνοι που έπεφταν μονίμως έξω ήταν οι καθ' ύλην αρμόδιοι), αλλά και οι πραγματικές αντοχές της φορολογικής βάσης. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Παπακωνσταντίνου μέχρι τον Μάιο (πριν από έξι μήνες δηλαδή) υποστήριζε ότι τον Σεπτέμβριο θα γυρνούσαμε στην ανάπτυξη!!! Πού το βάσιζε; Άγνωστο.
Όμως, περί τον Δεκέμβριο του 2010, πρώτος ο Σερβάς Ντερούζ (το παραπάνω ήταν ένας από τους λόγους που δεν θέλει να ξαναπατήσει το πόδι του στην Ελλάδα) και μετά ο Πόλ Τόμσεν κατάλαβαν ότι είναι άνθρακες ο θησαυρός.
Οι πολιτικές δικαιολογίες του Παπακωνσταντίνου έδωσαν θέση στην πραγματικότητα: ότι ουδέποτε κατανόησε την ελληνική οικονομία, ήταν άπειρος και αδύναμος να λάβει τις σωστές αποφάσεις. Το τεράστιο «εγώ» του δεν τον άφηνε να προσλάβει έμπειρους συμβούλους για να τον καθοδηγήσουν. Αντιθέτως περιστοιχίστηκε από φοιτητές της ΑΣΟΕΕ (τους οποίους μπορούσε να ελέγξει) και διάφορους άλλους «νεοτεχνοκράτες» που κληθήκαν να διαχειριστούν την οικονομία της χώρας στην πιο δύσκολη στιγμή της ιστορίας της και που βεβαίως απέτυχαν παταγωδώς.
Η συμπεριφορά του πρώην «τσάρου» και οι δικτατορικές διαθέσεις απέναντι στους δημοσιογράφους αλλά και τους υπηρεσιακούς παράγοντες του ΥΠΟΙΟ, καθώς και η διαρκώς εμπόλεμη κατάσταση με τους άλλους υπουργούς της κυβέρνησης, «ξύπνησαν» τους ελεγκτές, που κατάλαβαν ότι ο Παπακωνσταντίνου άλλα έλεγε και συμφωνούσε στις Βρυξέλλες και άλλα έλεγε ή μάλλον δεν έλεγε εντός της χώρας και δη στο Υπουργικό Συμβούλιο.
Σε μια πολύ δύσκολη στιγμή, μάλιστα, μεταξύ της 3ης και της 4ης δόσης, όταν η Γερμανία είπε «nein» στο πολιτικό σκόντο, ο Παπακωνσταντίνου, αντί να αναλογιστεί τις ευθύνες του, ενημέρωσε το Γιούρογκρουπ ότι για όλα φταίει ο Ρέππας και σε δεύτερη μοίρα οι Ραγκούσης και Χρυσοχοΐδης!
Οι τεχνοκράτες της τρόικας, πάντως, όπως μαθαίνουμε, κρατούν ακόμα στα χέρια τους στοιχεία από τις μεταξύ τους κουβέντες με τον πρώην υπουργό Οικονομικών και αντίγραφα από τα memo που έστελνε και συνιστούσε σε αυτούς (ακόμα και στον ίδιο τον Ολι Ρεν!) να παρέμβουν στην εσωτερική πολιτική της χώρας και με τον τρόπο τους να τον στηρίξουν, ρίχνοντας φταίξιμο στους πολιτικούς του αντιπάλους! Και εάν ανατρέξει κανείς σε δηλώσεις και παρεμβάσεις εκείνης της περιόδου, αυτό γινόταν.
Τα ραβασάκια
Όμως όλα τα καλά - για τον υπουργό - τελείωσαν από τον Ιανουάριο του 2011, όταν τα πρώτα ραβασάκια και εμπιστευτικά memo προς τον πρωθυπουργό έφταναν από τους αξιωματούχους της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, με τα οποία έλεγαν ότι χρειάζονται κάποιον «πιο έμπειρο συνομιλητή στο ΥΠΟΙΟ».
Μάλιστα, σε μια συνεδρίαση του Δ.Σ. του ΔΝΤ, λέχθηκε ότι η διγλωσσία του Παπακωνσταντίνου έφερε αντιμέτωπη την Ελλάδα (και τον Τόμσεν) με τις αναδυόμενες χώρες και ιδιαίτερα τη Βραζιλία και την Ινδία. Δύο χώρες που επιμένουν ακόμη και σήμερα να μην συμμετάσχει το Ταμείο στο νέο δάνειο προς τη χώρα μας. Το ρήγμα στην αξιοπιστία της κυβέρνησης Παπανδρέου ξεκίνησε από τότε.
Η άρνηση του Παπανδρέου να αλλάξει τον υπουργό Οικονομικών του, που αποδεδειγμένα τα είχε κάνει θάλασσα, δημιουργεί επίσης ερωτήματα. Όπως εύστοχα δήλωσε στο «Π» κυβερνητικό στέλεχος, κάποια στιγμή, όταν βγουν στη φόρα όλα τα έγγραφα για τις διαπραγματεύσεις των δύο τελευταίων ετών, «οι Έλληνες θα ξεχάσουν αυτά που ήξεραν».
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ο Παπακωνσταντίνου έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη μεθόδευση της ελεγχόμενης χρεοκοπίας...
Ο αγαπητός Τράα
Τα δείπνα στο σπίτι του δίνουν και παίρνουν. Είναι πιο πολυπληθή και συνήθως το τσούρμο είναι ανάμικτο. Ο Τράα δεν λέει όχι σε όποιον μεγαλοπαράγοντα επιθυμεί να του προσφέρει υπηρεσίες ή συμβουλές για το πώς θα βγει η Ελλάδα από την κρίση. Λέγεται ότι σε μερικά από τα δείπνα βγήκε και η ξαφνική απαίτηση ότι πρέπει να μειωθούν οι μισθοί και στον ιδιωτικό τομέα.
Ο Τράα βομβαρδίστηκε από τους διάφορους (φοροφυγάδες) επιχειρηματίες με παράπονα ότι δεν βγαίνουν και ότι οι επιχειρήσεις τους κινδυνεύουν να κλείσουν, αν δεν μειωθεί δραστικά το κόστος λειτουργίας, δηλαδή οι μισθοί. Γιατί οι ίδιοι επιχειρηματίες που έχουν διακινήσει μυθικά ποσά σε τράπεζες της Ελβετίας, του Λουξεμβούργου και της Κύπρου, αρνούνται να βάλουν χέρι στα προσωπικά τους κέρδη ώστε να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις τους.
Ο Τράα είναι που σιωπηλά έναν χρόνο τώρα προωθούσε και τον εργασιακό μεσαίωνα, βάσει του οποίου ο κατώτατος μισθός δεν θα υπερβαίνει τα 400 ευρώ, θα υπάρχει τετραήμερη πληρωμή σε επταήμερη εργασία και βεβαίως κανένα δικαίωμα σε περίπτωση απώλειας. Το φόρτε του Τράα βέβαια είναι οι τράπεζες και οι εξελίξεις γύρω από αυτές. Φαίνεται πως τα συμφέροντα και οι μεγαλομέτοχοι που απαρτίζουν το ΔΝΤ ενδιαφέρονται πρωτίστως να ελέγξουν πλήρως το τραπεζικό σύστημα. Και μπορεί να φαίνεται πως ο Πολ Τόμσεν είναι ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας του ΔΝΤ, αυτό όμως είναι μάλλον επικοινωνιακό τρικ.
Πάντοτε, σε όλες τις αποστολές του ΔΝΤ, αυτός που κάνει παιχνίδι είναι ο μόνιμος αντιπρόσωπος του Ταμείου στην κάθε χώρα...
ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
Από το καλοκαίρι του 2010 σας γράφαμε ότι το σχέδιο είναι η εξόντωση της ελληνικής κοινωνικής και οικονομικής οντότητας της μεσαίας τάξης (αυτής που κατά τις ΗΠΑ είναι η πραγματική δύναμη) και της εγκαθίδρυσης ενός νέου πολιτικο-οικονομικο-επιχειρηματικού συστήματος, που θα διαχειρίζεται τα πάντα (από ταξί και τράπεζες μέχρι σκουπίδια) και θα ελέγχει παρασκηνιακά την εκάστοτε πολιτική εξουσία. Μέσα στην εξαθλίωση που φέρνουν οι αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών και οι αυξήσεις σε όλους τους φόρους, ο κάθε Έλληνας πολίτης δεν πρόκειται να έχει χρόνο ή διάθεση να «ενδιαφερθεί» τι θα γίνεται στα πάνω στρώματα. Εκείνα τα στρώματα που συνεχίζουν το πάρτι ακόμα και τώρα.
♦ Τον Μάιο του 2011 γράψαμε για το γερμανικό σχέδιο της ελεγχόμενης πτώχευσης της Ελλάδας, αφού προηγουμένως ενεχυριαστούν τα πάντα, ολοκληρωθεί η καθίζηση σε μισθούς και εργασιακά δικαιώματα και αφού εγκατασταθούν στην Ελλάδα οι πραγματικοί κυβερνώντες.
♦ Τον Ιούλιο, όταν υποτίθεται συμφωνήθηκε πανηγυρικά το νέο πακέτο «σωτηρίας», το «Π» ήταν ίσως η μοναδική εφημερίδα που αμφισβήτησε την εφαρμογή της απόφασης. Γράψαμε επίσης τότε ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός συμφώνησε την εκχώρηση της δημοσιονομικής κυριαρχίας στους δανειστές και τις εμπράγματες εγγυήσεις για όσους θέλουν και επιθυμούν!
Μαθηματική ακρίβεια
Ακόμη γράψαμε ότι κανείς στην Ε.Ε. δεν πίστευε πως το ελληνικό σχέδιο θα προχωρήσει και ότι επισπεύδεται η ελεγχόμενη πτώχευση στα γερμανικά πλαίσια μέχρι το τέλος του έτους.
Και ήρθαμε στο σήμερα, όπου όλα κυλούν βάσει του αρχικού σχεδίου με μαθηματική ακρίβεια. Κάποιος θα υποστηρίξει «πώς είναι δυνατόν να προβλεπόταν το αδιέξοδο όταν από εμάς εξαρτάτο η πιστή εφαρμογή του μνημονίου;».
Η απάντηση έρχεται διά στόματος του Ευρωπαίου αξιωματούχου, ο οποίος θεωρεί ότι τα δημοσιονομικά μέτρα δεν μπορούσαν να εφαρμοστούν ποτέ στην πράξη λόγω της λάθος οικονομικής πολιτικής που ξεκίνησε ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου...
Η μία λάθος δέσμη διαδέχθηκε την άλλη, τα μέτρα έδειχναν να μην κατανοούν τα διαρθρωτικά προβλήματα και λαμβάνονταν πάντα σε καθεστώς πανικού και απίστευτης προχειρότητας ώστε να βγουν οι αριθμοί. Με αποτέλεσμα, οι ανά τρίμηνο φόροι και περικοπές σε μισθούς και συντάξεις έκαναν πρόσκαιρα μπαλώματα, αλλά μεσοπρόθεσμα μια τρύπα στο νερό.
Και αντί εκεί η κυβέρνηση να απαιτήσει ένα κούρεμα του χρέους και να διασφαλίσει τη συνέχεια του ελληνικού κράτους, μεθόδευε την ίδια αποτυχημένη συνταγή. Κάποιοι θα πουν ηθελημένα, κάποιοι λόγω βλακείας και απειρίας. Η ιστορία θα δείξει ποιο τελικά είναι το σωστό.
Ο αγαπητός Ράιχενμπαχ
Ήρθε εδώ για να ηγηθεί της ομάδας δράσης της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, που επισήμως θα ανίχνευε τις διαρθρωτικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας σε επίπεδο ελέγχων, συλλογής στοιχείων, εφοριών κ.λπ., ώστε να διατάξει τη μόνιμη εγκατάσταση τεχνικών κλιμακίων από άλλες χώρες.
Όμως η παρουσία του κάθε άλλο παρά συμβολική είναι. Ο πραγματικός ρόλος του Χορστ δεν είναι άλλος από τη χαρτογράφηση όλων των πόρων της ελληνικής οικονομίας, από όπου θα μπορούν οι δανειστές να αντλήσουν έσοδα και κέρδη.
Αυτός είναι που έριξε την ιδέα οι δανειστές να μην επικεντρωθούν μόνο στις εταιρείες του Δημοσίου, αλλά να υποχρεωθεί η κυβέρνηση να βάλει ενέχυρο όλη τη δημόσια γη, υπό μορφή δωρεάν παραχώρησης (concession). Το απόρρητο σχέδιο, το οποίο έχει αποδεχθεί η κυβέρνηση, εμπεριέχει και την εξόρυξη φυσικού αερίου. Οι διεργασίες έχουν ξεκινήσει. Το ανησυχητικό είναι ότι ενώ και πριν από μερικούς μήνες η κυβέρνηση είχε τη δυνατότητα της απόλυτης εκμετάλλευσης αυτών των εσόδων, και θα μπορούσε, όπως η Κύπρος, να συνδιαχειρίζεται τα οφέλη με ιδιωτικές εταιρείες της επιλογής της, αυτό δεν είναι πλέον δυνατό.
Βάσει του πορίσματος του Ράιχενμπαχ, μια γαλλογερμανική (λέμε τώρα τυχαία) εταιρεία θα έχει τη δυνατότητα να λαμβάνει δωρεάν ένα κομμάτι γης ή θάλασσας, να το εκμεταλλεύεται πλήρως και το υποτιθέμενο μέρος των εσόδων που κανονικά θα λάμβανε η Ελλάδα να πηγαίνει στην αποπληρωμή του χρέους. Στα ελληνικά ταμεία, δηλαδή στον ελληνικό λαό, δεν θα διοχετεύεται τίποτα. Όλα με έμμεσο τρόπο θα καταλήγουν στους δανειστές και βεβαίως στις ξένες ιδιωτικές εταιρείες, που θα θησαυρίζουν.
Ο Ράιχενμπαχ προχώρησε και στην τελειοποίηση του σχεδίου «Εύρηκα», σύμφωνα με το οποίο ό,τι έχει και δεν έχει η Ελλάδα θα μεταβιβαστεί σε ένα ταμείο με έδρα το Λουξεμβούργο, το οποίο θα αποφασίζει πότε και σε ποιους πωλείται μια εταιρεία ή ένα κτίριο, πότε παραχωρείται δωρεάν ή με μακροχρόνιο λίζινγκ. Με αυτή την αιτιολογία θα αποπληρώνουμε εσαεί το χρέος. Για όλα αυτά είναι ενήμερη η ελληνική κυβέρνηση και έχει συναινέσει. Είναι ενήμεροι ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών.
Ο αγαπητός Ράιχενμπαχ με την επικύρωση των κανόνων Οικονομικής Διακυβέρνησης αναμένεται να αναλάβει τον ρόλο του αρχι-επόπτη, ο οποίος θα έχει πρωθυπουργικές εξουσίες. Αυτός θα συντάσσει ουσιαστικά τους προϋπολογισμούς, αυτός θα δίνει εντολές στους υπουργούς πώς και με ποιο τρόπο θα δρουν και βεβαίως θα είναι τα αυτιά και τα μάτια των δανειστών στην Ελλάδα.
Γι' αυτό τον λόγο, όπως πληροφορείται το «Π», πολλά δείπνα γίνονται από εφοπλιστές, επιχειρηματίες, εκδότες και τραπεζίτες, στα οποία ο Ράιχενμπαχ είναι ο υψηλός προσκεκλημένος. Σε λίγες προσκλήσεις όμως έχει ανταποκριθεί θετικά και εάν λάβουμε υπόψη τα σπίτια τα οποία τίμησε με την παρουσία του, τότε φαίνεται ότι ο Γερμανός επιλέγει μόνο όσους πιστεύει ότι θα διασωθούν από το τσουνάμι που έρχεται. Μήπως γι' αυτό τον λόγο διαχειρίζεται και τα κονδύλια του ΕΣΠΑ;
Ο αγαπητός... Γεώργιος
Εξ αρχής ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου και οι συνεργάτες του διέρρεαν ότι ήταν ο εκλεκτός συνομιλητής της τρόικας και των ομολόγων του στην Ε.Ε. Η αλήθεια είναι ότι τους πρώτους μήνες τους είχε ξεγελάσει όλους. Αντιλήφθηκε γρήγορα τη γλώσσα του Γιούρογκρουπ (σε αντίθεση με τον Ε. Βενιζέλο που ακόμα προσπαθεί) και έπεισε ότι ήξερε τι έκανε.
Στην αρχή μίλησε για διαφθορά των Ελλήνων και φοροδιαφυγή. Μουσική στα αυτιά των γιουρογκρουπάτων. Μετά ζητούσε πίστωση χρόνου γιατί «είχε αντιστάσεις από άλλους υπουργούς, είχε πόλεμο με την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, την αντιπολίτευση, τα συνδικάτα, τους εργαζομένους» κ.λπ.
Με αυτά τα προσχήματα και για έναν ολόκληρο χρόνο, τόσο η τρόικα όσο και η Ε.Ε. και το ΔΝΤ, έκαναν τα στραβά μάτια για τη μη επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων και ανά τρίμηνο εκχωρούσαν την κάθε δανειακή δόση, πάντα με πολιτική απόφαση. Γιατί κανένας από τους δύο βασικούς στόχους δεν ήταν «μέσα»: Οι αριθμοί φώναζαν εκτροχιασμό και το δημόσιο χρέος ότι δεν είναι βιώσιμο. Εξ αρχής. Αλλά όλοι κοίταζαν αλλού τη στιγμή που και ένας μαθητής λυκείου μπορούσε να πει με ασφάλεια ότι οι προβλέψεις που ανακοίνωνε το γραφείο του Παπακωνσταντίνου ήταν τραγικά εκτός.
Δεν είναι μόνο η βαθύτερη ύφεση (για την οποία οι μόνοι που έπεφταν μονίμως έξω ήταν οι καθ' ύλην αρμόδιοι), αλλά και οι πραγματικές αντοχές της φορολογικής βάσης. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Παπακωνσταντίνου μέχρι τον Μάιο (πριν από έξι μήνες δηλαδή) υποστήριζε ότι τον Σεπτέμβριο θα γυρνούσαμε στην ανάπτυξη!!! Πού το βάσιζε; Άγνωστο.
Όμως, περί τον Δεκέμβριο του 2010, πρώτος ο Σερβάς Ντερούζ (το παραπάνω ήταν ένας από τους λόγους που δεν θέλει να ξαναπατήσει το πόδι του στην Ελλάδα) και μετά ο Πόλ Τόμσεν κατάλαβαν ότι είναι άνθρακες ο θησαυρός.
Οι πολιτικές δικαιολογίες του Παπακωνσταντίνου έδωσαν θέση στην πραγματικότητα: ότι ουδέποτε κατανόησε την ελληνική οικονομία, ήταν άπειρος και αδύναμος να λάβει τις σωστές αποφάσεις. Το τεράστιο «εγώ» του δεν τον άφηνε να προσλάβει έμπειρους συμβούλους για να τον καθοδηγήσουν. Αντιθέτως περιστοιχίστηκε από φοιτητές της ΑΣΟΕΕ (τους οποίους μπορούσε να ελέγξει) και διάφορους άλλους «νεοτεχνοκράτες» που κληθήκαν να διαχειριστούν την οικονομία της χώρας στην πιο δύσκολη στιγμή της ιστορίας της και που βεβαίως απέτυχαν παταγωδώς.
Η συμπεριφορά του πρώην «τσάρου» και οι δικτατορικές διαθέσεις απέναντι στους δημοσιογράφους αλλά και τους υπηρεσιακούς παράγοντες του ΥΠΟΙΟ, καθώς και η διαρκώς εμπόλεμη κατάσταση με τους άλλους υπουργούς της κυβέρνησης, «ξύπνησαν» τους ελεγκτές, που κατάλαβαν ότι ο Παπακωνσταντίνου άλλα έλεγε και συμφωνούσε στις Βρυξέλλες και άλλα έλεγε ή μάλλον δεν έλεγε εντός της χώρας και δη στο Υπουργικό Συμβούλιο.
Σε μια πολύ δύσκολη στιγμή, μάλιστα, μεταξύ της 3ης και της 4ης δόσης, όταν η Γερμανία είπε «nein» στο πολιτικό σκόντο, ο Παπακωνσταντίνου, αντί να αναλογιστεί τις ευθύνες του, ενημέρωσε το Γιούρογκρουπ ότι για όλα φταίει ο Ρέππας και σε δεύτερη μοίρα οι Ραγκούσης και Χρυσοχοΐδης!
Οι τεχνοκράτες της τρόικας, πάντως, όπως μαθαίνουμε, κρατούν ακόμα στα χέρια τους στοιχεία από τις μεταξύ τους κουβέντες με τον πρώην υπουργό Οικονομικών και αντίγραφα από τα memo που έστελνε και συνιστούσε σε αυτούς (ακόμα και στον ίδιο τον Ολι Ρεν!) να παρέμβουν στην εσωτερική πολιτική της χώρας και με τον τρόπο τους να τον στηρίξουν, ρίχνοντας φταίξιμο στους πολιτικούς του αντιπάλους! Και εάν ανατρέξει κανείς σε δηλώσεις και παρεμβάσεις εκείνης της περιόδου, αυτό γινόταν.
Τα ραβασάκια
Όμως όλα τα καλά - για τον υπουργό - τελείωσαν από τον Ιανουάριο του 2011, όταν τα πρώτα ραβασάκια και εμπιστευτικά memo προς τον πρωθυπουργό έφταναν από τους αξιωματούχους της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, με τα οποία έλεγαν ότι χρειάζονται κάποιον «πιο έμπειρο συνομιλητή στο ΥΠΟΙΟ».
Μάλιστα, σε μια συνεδρίαση του Δ.Σ. του ΔΝΤ, λέχθηκε ότι η διγλωσσία του Παπακωνσταντίνου έφερε αντιμέτωπη την Ελλάδα (και τον Τόμσεν) με τις αναδυόμενες χώρες και ιδιαίτερα τη Βραζιλία και την Ινδία. Δύο χώρες που επιμένουν ακόμη και σήμερα να μην συμμετάσχει το Ταμείο στο νέο δάνειο προς τη χώρα μας. Το ρήγμα στην αξιοπιστία της κυβέρνησης Παπανδρέου ξεκίνησε από τότε.
Η άρνηση του Παπανδρέου να αλλάξει τον υπουργό Οικονομικών του, που αποδεδειγμένα τα είχε κάνει θάλασσα, δημιουργεί επίσης ερωτήματα. Όπως εύστοχα δήλωσε στο «Π» κυβερνητικό στέλεχος, κάποια στιγμή, όταν βγουν στη φόρα όλα τα έγγραφα για τις διαπραγματεύσεις των δύο τελευταίων ετών, «οι Έλληνες θα ξεχάσουν αυτά που ήξεραν».
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ο Παπακωνσταντίνου έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη μεθόδευση της ελεγχόμενης χρεοκοπίας...
Ο αγαπητός Τράα
Τα δείπνα στο σπίτι του δίνουν και παίρνουν. Είναι πιο πολυπληθή και συνήθως το τσούρμο είναι ανάμικτο. Ο Τράα δεν λέει όχι σε όποιον μεγαλοπαράγοντα επιθυμεί να του προσφέρει υπηρεσίες ή συμβουλές για το πώς θα βγει η Ελλάδα από την κρίση. Λέγεται ότι σε μερικά από τα δείπνα βγήκε και η ξαφνική απαίτηση ότι πρέπει να μειωθούν οι μισθοί και στον ιδιωτικό τομέα.
Ο Τράα βομβαρδίστηκε από τους διάφορους (φοροφυγάδες) επιχειρηματίες με παράπονα ότι δεν βγαίνουν και ότι οι επιχειρήσεις τους κινδυνεύουν να κλείσουν, αν δεν μειωθεί δραστικά το κόστος λειτουργίας, δηλαδή οι μισθοί. Γιατί οι ίδιοι επιχειρηματίες που έχουν διακινήσει μυθικά ποσά σε τράπεζες της Ελβετίας, του Λουξεμβούργου και της Κύπρου, αρνούνται να βάλουν χέρι στα προσωπικά τους κέρδη ώστε να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις τους.
Ο Τράα είναι που σιωπηλά έναν χρόνο τώρα προωθούσε και τον εργασιακό μεσαίωνα, βάσει του οποίου ο κατώτατος μισθός δεν θα υπερβαίνει τα 400 ευρώ, θα υπάρχει τετραήμερη πληρωμή σε επταήμερη εργασία και βεβαίως κανένα δικαίωμα σε περίπτωση απώλειας. Το φόρτε του Τράα βέβαια είναι οι τράπεζες και οι εξελίξεις γύρω από αυτές. Φαίνεται πως τα συμφέροντα και οι μεγαλομέτοχοι που απαρτίζουν το ΔΝΤ ενδιαφέρονται πρωτίστως να ελέγξουν πλήρως το τραπεζικό σύστημα. Και μπορεί να φαίνεται πως ο Πολ Τόμσεν είναι ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας του ΔΝΤ, αυτό όμως είναι μάλλον επικοινωνιακό τρικ.
Πάντοτε, σε όλες τις αποστολές του ΔΝΤ, αυτός που κάνει παιχνίδι είναι ο μόνιμος αντιπρόσωπος του Ταμείου στην κάθε χώρα...
ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
