Εσύ
περήφανη εργατιά
υπομονετικά
δουλεύεις
με κρύο-με βροχή και με χιονιά !
Την αδικία έζησες 'χίλια χρόνια'
κι όμως χαρούμενα
προχωρούσες
ακούγοντας το κελάηδισμα
από τ'αηδόνια !
Πότισες τη γη με αίμα
να χορτάσει......
πρώτη η εξουσία
έσπευσε να σε δοξάσει !
εκείνη
που μόνο στόχο είχε
να σε δαμάσει !
Κι ύστερα
ήρθαν τα 'ύστερα' χρόνια ,
δίχως οίκτο,δίχως κατανόηση και συμπόνια !
Ήρθαν αυτοί
με το κρύο αίμα
και θέλουν να αφανίσουν γυναίκες-παιδιά
κι όχι μόνο εσένα !
Και τους κοιτούσες
άναυδος
και συνεχίζεις να τους κοιτάς !
Ως πότε περήφανη εργατιά ;
Ως πότε ;
ΕΣΥ
ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ ;
