Τοσοδούληδες.

Είστε μικροί
 και στο ανάστημα
 και στη ψυχή !
''Φάτε,
όσο έχει ακόμη ψωμί !''
Αυτή είναι η πολιτική του σήμερα !
Έχουμε να κάνουμε,
με θηρία ανήμερα !
Παραίτηση ,
απ'όλους και απ'όλα !
Βυθιστήκαμε όλοι
 στη μικρή τη ''γκιόλα'' !
< τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα....>
ΤΑ ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΣΟΥ ΛΕΩ ΡΕ ΚΕΦΑΛΑ......................

Διαβαίνοντας την ανατολική Αργιθέα Καρδίτσας !

Λίμνη Στεφανιάδας.

 Η λίμνη Στεφανιάδας είναι η δεύτερη κατά σειρά δημιουργίας λίμνη από τις τρεις που διαθέτει ο Ν. Καρδίτσας. Βρίσκεται στην περιοχή της Αργιθέας περίπου 90 χλμ. από την Καρδίτσα και μόλις 2-3 χλμ. από τη μονή της Παναγίας Σπηλιάς, κάτω από την κορυφογραμμή της Τσουρνάτας και ακριβώς δίπλα στο χωριό Στεφανιάδα. Η λίμνη της Στεφανιάδας αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση γιατί, ενώ σχηματίσθηκε το 1962 από φυσικά αίτια (κατολίσθηση) εντούτοις, έχει όμοια χαρακτηριστικά με τις τεχνητές λίμνες φραγμάτων λόγω της μικρής ηλικίας της (μερικές δεκαετίες). Η παρουσία της προσθέτει κατά πολύ στην εικόνα του γύρω τοπίου. Το σχήμα της είναι ελλειπτικό (διαστάσεις: περίπου 200x400 μέτρα), ενώ το υψόμετρο της στάθμης της είναι 700 m.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ''ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΠΗΛΙΑ'' !


 Το μοναστήρι της Σπηλιάς βρίσκεται στο Δήμο Αργιθέας, σε υψόμετρο 750 μέτρων, σε μια βραχώδη και απότομη κορυφή των Αγράφων (παραφυάδας) της Πίνδου, στην κοινότητα Κουμπουριανών, που στη βάση της ρέει ο Πετρηλιώτικος, παραπόταμος του Αχελώο. Πήρε το όνομα από τη σπηλιά που βρίσκεται στο βράχο, κάτω από το μοναστήρι. Τιμάται η κοίμηση της Θεοτόκου και πανηγυρίζει το Δεκαπενταύγουστο. Στο μοναστήρι αναφέρεται και σιγίλιο του Πατριάρχου Διονυσίου Δ΄ (του Μουσελίμη) το έτος 1677.
Η παράδοση αναφέρει σαν ιδρυτές δύο αδέλφια, τον Αθανάσιο και τον Παρθένιο, καλόγεροι στο μοναστήρι του Αι-Χαραλάμπη, οι οποίοι το 1064 σε όνειρο που είδαν και οι δύο, η Παναγία τους υπέδειξε που να κτίσουν μοναστήρι. Εκεί στο πιο απρόσιτο σημείο βρήκαν την εικόνα της Παναγίας, πλάι στην οποία έκαιγε καντήλι, ενώ με θαύμα αναφάνηκε και πόσιμο νερό, το οποίο ρέει έως σήμερα. Η μικρή πλάκα με τη χρονολογία 1064 καταστράφηκε από τους Τούρκους στην επανάσταση των Αγράφων το 1854, όπου είχε την έδρα του το Αρχηγείο της Επαναστατικής Επιτροπής λόγω της φυσικής οχύρωσης που διέθετε το μοναστήρι.
Ο σημερινός ναός που είναι κτισμένος δίπλα στον παλιό, κτίστηκε το 1736 και είναι αφιερωμένος στο όνομα της Ζωοδόχου Πηγής. Κτήτορες του ναού είναι οι πατεράδες Παρθένιος, Ιωνάς, Γαβριήλ και Ανανίας, όπως φαίνεται σε επιγραφή δεξιά από την είσοδο του ναού.
Στο εσωτερικό του νέου καθολικού της Ζωοδόχου Πηγής, διατηρούνται τοιχογραφίες που χρονολογούνται τον 18ο και 19ο αιώνα. Επίσης, διατηρείται ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο το οποίο χρονολογείται από το 1779.
Σε εγχάρακτη πλάκα έξω από το ναό της Ζωοδόχου Πηγής βρίσκεται η εξής επιγραφή: «Ανοικοδομήθη ο θείος και ιερός ναός της Ζωοδόχου Πηγής επί έτους ΑΨΛς μήνι Απριλίω δια συνδρομής Παρθενίου ιερομονάχου και παπα-Ιωνά και Παπαγαβριήλ και Παπαανανία».
Έξω από τον νάρθηκα υπάρχει επιγραφή η οποία γράφει: «Εκτίσθη ο Νάρθηξ παρά των συνδρομητών και κυρίου Χρυσάνθου Ιερομονάχου Ιουλίου 31/1892».
Εδώ το έδαφος, ο απότομος βράχος, προσφέρει τη δική του αρχιτεκτονική. Έτσι σε ένα συγκρότημα ακανόνιστο διακρίνουμε το καθολικό του μοναστηριού. Είναι ο νεότερος ναός, διαστάσεων 7,50×11 μ., ρυθμού βυζαντινού, αγιορείτικου τύπου, δηλαδή τρίκλιτος σταυροειδής με τρούλο στο κέντρο του σταυρού, που στηρίζεται σε τέσσερις κίονες, και κόγχες στο νότιο και βόρειο τοίχο.
Ο ναός κτίστηκε στα 1736, όπως φαίνεται στην κτητορική επιγραφή και τιμάται στο όνομα της Ζωοδόχου Πηγής. Το δάπεδο του κυρίως ναού είναι χαμηλότερο από το δάπεδο του νάρθηκα κατά μισό περίπου μέτρο (τρία σκαλοπάτια) και είναι πλακόστρωτο. Ο νάρθηκας κτίστηκε στα 1892 και είναι στη θέση της παλιάς λιτής του ναού .
Ο διπλανός μικρός ναός με διαστάσεις 3×5 μ. δεν είναι παρεκκλήσι, αλλά παλαιότερος του ναού της Ζωοδόχου Πηγής και τιμάται στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Είναι σταυροειδής καμαροσκέπαστος και μόλις προεξέχει ο κεντρικός θόλος, όπου δεσπόζει ο Παντοκράτορας. Εξωτερικά, ο τυφλός σφαιρικός θόλος περιβάλλεται από μικρό τοίχο και δημιουργείται ένα κτίσμα τετράγωνο που προεξέχει λίγο της υπόλοιπης στέγης του ναού και καλύπτεται με δίκλινη στέγη. Στο βόρειο και νότιο τοίχο εκτείνεται σε κόγχες, γεγονός που τον κατατάσσει στον αγιορείτικο τύπο.Η στέγη και των δύο ναών είναι σκεπασμένη με πλάκες.

Η ΦΥΣΗ !