ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ 158

Είμαστε η μόνη φυλή,
που τρυπήσαμε τον πάτο !
Και όταν είδαμε ,
πως δεν υπάρχει τίποτα παρακάτω,
πάθαμε ένα σοκ !
Τότε νιώσαμε,
πόσο χάος,
υπάρχει στο πα.σο.κ. !
χεχεχεχεχεχε........................

χαμογελάστε τώρα,
γιατί αύριο ίσως είναι αργά !
Ά,
ΚΑΙ.....
 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !!!!

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ 157

20 XΡΟΝΙΑ ΝΑ ΘΑΥΜΑΖΕΙΣ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ !
ΚΑΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΕΧΝΙΚΟΙ ΤΟΥ ΟΤΕ 
ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΒΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΙΖΑ !
'ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΑΠΟ ΧΩΡΙΑΝΟΥΣ 
ΓΙΑ ΠΑΡΕΜΒΟΛΕΣ ΣΤΟ ΣΗΜΑ !'
ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΑΝΑΓΚΗ ,ΝΑ ΤΟ ΚΟΨΕΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΙΖΑ ;
ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ !!!
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΙΣΟΥΝ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ,
ΜΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ !!!!




ΤΟ ΘΑΥΜΑ !!!

NISPELL !!!!! TELEIO !!!!!!

http://www.youtube.com/watch_popup?v=WK2LpUoqX6A&=medium

NISPELL !!!!!

ΤΑ ΠΟΥΡΑ...

Συνέβη σύμφωνα με δημοσίευμα στην Αμερική... Ένας δικηγόρος αγόρασε ένα κουτί πούρα και τα ασφάλισε, αμέσως, με ασφάλεια πυρός από κάθε αιτία!    (ΠΑΡΑΛΟΓΟ) Μετά από μερικούς μήνες, κι αφού κάπνισε τα πούρα, ζήτησε από την ασφαλιστική εταιρεία, αποζημίωση για τη ζημιά που προκλήθηκε στα πούρα του από φωτιά !!! (ΚΟΥΤΟΠΟΝΗΡΟ) Φυσικά η εατιρεία αρνήθηκε να πληρώσει, με το επιχείρημα ότι ο δικηγόρος απλώς είχε καταναλώσει τα πούρα του με το συνηθισμένο - για πούρα - τρόπο. (ΛΟΓΙΚΟ) Ο δικηγόρος, όμως, κατέθεσε αγωγή και το δικαστήριο τον δικαίωσε !!!! (ΠΑΡΑΝΟΙΚΟ) Το δικαστήριο ισχυρίστηκε ότι, όντως, το αίτημα είναι θρασύτατο αλλά τα πούρα είχαν νόμιμα ασφαλιστεί  κατά οποιοασδήποτε μορφής πυρός !!! (ΓΕΛΟΙΟ) Η ασφάλεια αναγκάστηκε να πληρώσει 15.000 δολάρια !!!! (ΚΟΥΛΟ) Έπειτα από λίγο, ωστόσο, η ασφάλεια μήνυσε το δικηγόρο για εμπρησμό !!!! (ΑΠΑΙΧΤΟ) Εφ' όσον ο ίδιος είχε δηλώσει ότι είχε βάλει φωτιά στα πούρα, κατηγορήθηκε και κρίθηκε ένοχος, από το το ΙΔΙΟ δικαστήριο, "εκούσιου εμπρησμού ασφαλισμένης περιουσίας", καταδικάστηκε σε 2 χρόνια φυλάκιση χωρίς αναστολή και υποχρεώθηκε να πληρώσει πρόστιμο 24.000 δολάρια !!!!

Αμερική, Αμερική, είσαι μια χώρα μαγική .... (που λέει και το άσμα)

-- 
Nispell

24γράμματα – Ηλεκτρονικό Περιοδικό: Γλώσσα – Ιστορία – Πολιτισμός » Φ. Ντοστογιέφσκι – Το όνειρο ενός γελοίου

http://www.24grammata.com/?p=9488&sms_ss=email&at_xt=4da335214fc05967%2C0

---
This message was sent by jimmokatastasis@gmail.com via http://addthis.com. Please note that AddThis does not verify email addresses.

Make sharing easier with the AddThis Toolbar: http://www.addthis.com/go/toolbar-em

To unsubscribe, visit http://www.addthis.com/privacy/email-opt-out?e=JhddSFhPBkEGUR9RSExSSFhPcUBdTVZFVFAfQV5P in your web browser.

FW: Σαν να ξεπήδησαν από παραμύθι!

---

From: de-paki@hotmail.com
Subject: FW: Σαν να ξεπήδησαν από παραμύθι!
Date: Sat, 9 Apr 2011 11:22:39 +0300



http://skalistiri-humanity.blogspot.com/
 

 
 
Δέσποινα

---

Μαγικοί προορισμοί   Κατά πολλούς η Κολμάρ είναι η πιο όμορφη πόλη στην Ευρώπη. Σαν να είναι βγαλμένη από κάποιο παιδικό παραμύθι. Βρίσκεται στην Αλσατία δεν είναι γνωστή μόνο για την πολύχρωμη παλιά πόλη της αλλά και για το κρασί της. Η πολεοδομία της σε συνδυασμό με τα κανάλια και τις πηγές έγιναν αιτία για να την αποκαλούν «Μικρή Βενετία». Είναι επίσης η γενέτειρα του Φρεντερίκ Μπαρθλντί, του ανθρώπου που σχεδίασε το Άγαλμα της Ελευθερίας. Νήσοι Φερόε   To τοπίο σε κάνει να νομίζεις ότι η περιοχή κατοικείται από χόμπιτ και ξωτικά. Άλλωστε εκεί γυρίστηκαν τα σχετικά πλάνα του «Άρχοντα των δαχτυλιδιών». Οι νήσοι Φερόε αποτελούνται από 18 νησιά και βρίσκονται ανάμεσα στην Ισλανδία και την Νορβηγία. Κάστρο Νόισβανστάιν, Γερμανία Θυμίζει παλάτι παραμυθιού, φέρνει στο μυαλό την Ντίσνεϊλαντ. Κι όμως δεσπόζει πάνω στον λόφο από το 19ο αιώνα. Το οικοδόμημα αυτό είχε τρεχούμενο νερό, τουαλέτες με αυτόματο καζανάκι (!) σε κάθε όροφο και σύστημα θέρμανσης.Σήμερα αποτελεί αγαπημένο τουριστικό προορισμό για ζευγάρια στην Βαυαρία. Καππαδοκία, Τουρκία Αν υπήρχε κάποιο παραμύθι που να διαδραματιζόταν σε πόλη από πυλό τότε η Καππαδοκία θα ήταν η ιδανική. Βρίσκεται στο κέντρο της Τουρκίας και είναι γνωστή για την αγγειοπλαστική της και τον μοναδικό σχηματισμό από βράχια που οδήγησε στους αρχαίους κατοίκους να δημιουργήσουν εκεί τα σπίτια και τις εκκλησίες τους.. Εκεί βρίσκονται και οι παράξενοι σχηματισμοί που ονομάζονται «παραμυθένιες καμινάδες» κι έχουν διάφορες μορφές, όπως κώνου ή μανιταριού. Χόι Αν, Βιετνάμ Η πολύχρωμη μικρή πόλη είναι πατρίδα περισσότερων μεταξωτών λαμπών παρά ανθρώπων! Στο παρελθόν υπήρξε σημαντικό εμπορικό κέντρο όντας στα παράλια της Νότιας Κίτρινης Θάλασσας. Σήμερα είναι τουριστικός προορισμός Γροιλανδία Απόμακρη, αναλοίωτη, αταξίδευτη. Η Γροιλανδία εξακολουθεί να έχει παρθένα εδάφη. Σχεδόν ακατοίκητη, χωρίς δρόμους, με ελάχιστα δέντρα δίνει την εντύπωση ότι ζουν εκεί μόνο μυθικοί νάνοι. Βενετία, Ιταλία Η αξιοθαύμαστη αρχιτεκτονική της, τα μοναδικά κανάλια και η αίσθηση ότι αυτή η πόλη δεν επηρεάστηκε ποτέ από την εξέλιξη την κάνουν μοναδική. Εκτείνεται πάνω σε 117 μικρά νησιά που συνδέονται με 455 γέφυρες και χωρίζονται από εκατοντάδες κανάλια.  Κατμαντού, Νεπάλ Περικυκλωμένη από ψηλά βουνά η πρωτεύουσα του Νεπάλ αν και είναι μεγαλύτερη πόλη της χώρας δεν έχει χάσει καθόλου από την γοητεία που είχε τα αρχαία χρόνια

 

ΒΡΩΜΑ ΚΑΙ ΔΥΣΩΔΙΑ - ΠΝΙΓΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ !

Περιφερειακός Τρικάλων !
Σκουπίδια-λιμνάζοντα νερά,
βάλτος κυριολεκτικά !


ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΣ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ.......................................... 

Ο Χριστόφορος Κολόμβος μπόρεσε να ανακαλύψει την Αμερική επειδή ΗΤΑΝ ΑΝΥΠΑΝΤΡΟΣ!!!!!!

NISPELL !!!!!!


Αν ο Χριστόφορος Κολόμβος είχε γυναίκα, θα είχε ακούσει τα παρακάτω
:

   
    - Και γιατί πρέπει να πας εσύ;
   
    - Τι; Δεν μπορούν να στείλουν κάποιον άλλον; Τι είσαι εσύ; Ο
μοναδικός; Χωρίς εσένα δεν γίνεται; Δεν βλέπεις ότι σε εκμεταλλεύονται;
   
    - Εσύ δεν γνωρίζεις καλά ούτε την οικογένειά μου και πας να
ανακαλύψεις το Νέο Κόσμο; Τι κρύβεις;
   
    - Ποια στρογγυλή Γη, μωρέ;
   
    - Τι; Θα πάνε μόνο άντρες; Σώπα!
   
    - Γιατί δεν μπορώ να έρθω κι εγώ; Αφού εσύ είσαι το αφεντικό. Εμένα
ποτέ δεν με πας ταξίδια.
   
    - Αν βγεις από την πόρτα εγώ την ίδια στιγμή επιστρέφω στη μαμά μου.
   
    - Τι λες; Και η βασίλισσα θα πουλήσει τα κοσμήματά της για να
ταξιδέψεις εσύ; Τι νομίζεις ότι είμαι, βλαμμένη; Τι τρέχει με σένα και αυτήν
τη γριά;
   
    - Δεν μπορείς να πας! Τελεία και παύλα!
   
    - Μην ντύνεσαι, διότι εσύ ΔΕΝ ΠΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ!!!

   

--
Nispell

ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ - ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ !!!

Όποιος θέλει και μπορεί ,
ας στείλει ένα βιβλίο ταχυδρομικώς(όχι με κούριερ)
στο δημοτικό σχολείο,
στο Καστελόριζο !


ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕΓΙΣΤΗ
851 11
ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ
ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ
ΕΛΛΑΔΑ

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ 156

Επάγγελμα… Blogger… ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΗΜΕΡΤΗ.

Νομίζω πως το φαινόμενο δεν έχει ενσκήψει… πρόκειται για αποτέλεσμα εργασίας. Απολύτως συνειδητής. Απολύτως προγραμματισμένης. Ξεκάθαρα, νέτα σκέτα. Πρόκειται για ένα νέο ‘επάγγελμα’. Μάλλον, θα βγάλω τα εισαγωγικά, ναι, είναι ένα κανονικό επάγγελμα. Κι όσο κι αν απωθεί, αν είναι αποκρουστικό και εμετικό, οφείλει κανείς να το δει, να το αποτυπώσει, να το γνωρίσει.

Γύρω στους 28 μήνες κιόλας, ‘διατρίβω’ σε τούτο τον ψηφιακό κόσμο του νετ και των μπλογκς, περισσότερο… κι όμως, το ρήμα αυτό, μάλλον με αδικεί… γιατί τα τρία αυτά ιστολόγια, αποτελούν για μένα μια διάσταση δράσης που με πληρώνει και είναι μια πύλη επικοινωνίας και εσωτερικής εργασίας. Θα πει κάποιος και ψυχοθεραπείας… γιατί όχι; Κι αυτό ακόμη… κάθε μορφή επικοινωνίας είναι θεραπευτική, δεν είμαστε πρωτότυποι αν το σημειώσουμε…

Σε όλους αυτούς τους μήνες, παρατηρώ και την παράλληλη δράση των μπλόγκερς, παλιότερων, σύγχρονων και νεώτερων… η παρατήρηση, αυτή καθαυτή δεν έχει τόση αξία όσο οι σκέψεις που κανείς διαβάζει μετά από καιρό και τον αιφνιδιάζουν…

Δεν σκοπεύω να γκρινιάξω από χόμπυ ή από την ηδονή της κριτικής… εδώ πρόκειται, είπαμε, για ένα οικοδόμημα που άνθρωποι ηργάσθησαν φιλοτίμως για να ορθώσουν… δεν είναι παίξε γέλασε, πάει να πει.

Μπορεί να πει κανείς πως υπάρχουν κάποιες βασικές κατηγορίες ιστολογίων… τα ποικίλης ύλης, ενημερωτικά, δίκην εφημερίδων και καφενείων… τα πολυθεματικά αλλά σε προσωπικό επίπεδο… χωρίς ‘βαριές’ και ασήκωτες αναζητήσεις… λίγο μόδα, λίγο πολιτική και λίγο απ’όλα… ύστερα είναι τα λογοτεχνικά μπλογκς… εδώ πάλι... είναι κι άλλα πολλά και ενδιαφέροντα… ειδικά ιστολόγια για κείνο ή το άλλο… από χειροτεχνία ως μαγειρική και από το σκάκι ως την πυρηνική φυσική… υπέροχο όλο αυτό… και έλειπε… πραγματικά και όχι ως ρηχός ευφημισμός…

Εκείνο που με κάνει να μελαγχολώ κάπως –δεν θυμώνω πλέον διότι… δεν έχω χρόνο, καθώς έλεγε κι ένας φίλος  πέρασμά τους από την αρχική τους σημαντική, την σημασιολογική περιοχή του αγνού, ερωτικού και ερασιτεχνικού στο σκληρό, επαγγελματικό κόσμο της ‘οργανωμένης’ επικοινωνίας και των καλοστημένων δημοσίων σχέσεων… έχουμε ας πούμε, εκδώσει ένα βιβλίο… πρέπει να το πλασάρουμε, πρέπει να το σερβίρουμε, πρέπει να το επιβάλλουμε εν τέλει… μαζί με όλα τα υπόλοιπα που θα κάνουμε, ας φτιάξουμε και ένα μπλογκ –ή και περισσότερα-, ας γραφτούμε ‘μαζικά και με το κιλό’ και σε καμιά 300αριά άλλα μπλογκς, ας είμαστε πάντα πολύ φιλικοί, πολύ αγαπησιακοί, πολύ ευχάριστοι, πολύ ροζ, πολύ παλ, ποτέ αιχμηροί, ποτέ μα ποτέ δυσάρεστοι και ενοχλητικοί…

Έχουμε άποψη; Κακώς! Να την καταπιούμε! Προέχει να είμαστε ‘στρογγυλοί’, χωρίς γωνίες βρε αδερφέ! Εμείς θα αλλάξουμε τον κόσμο;

Βιβλίο είναι αυτό… είτε περιέχει διαμάντια είτε ανοησίες, πρέπει να ‘διαβαστεί από όλους’… να ‘περάσει στο κοινό’…

Τώρα θα πει κάποιος, η ανάγκη τα γεννά και τα κινεί όλα κι εγώ θα προσθέσω, ιερές οι ανάγκες μας και αγιασμένες… δεν το παίρνω πίσω… όμως, η μελαγχολία δεν μου φεύγει… όταν βλέπω μια προσπάθεια που έχει έδραση και αφετηρία την ευγενή ανάγκη να κοινωνήσουμε το ένδον σκότος, να μεριστούμε και να μοιράσουμε το φορτίο και την αγωνία της ύπαρξης να εξαλλάσσεται σε κείνο το βδέλυγμα που λέγεται ‘έχε τους φίλους ΟΛΟΥΣ ακόμα κι εκείνους που σε φτύνουν, ακόμα κι εκείνους που σου ανακατεύουν τα γαστρικά υγρά’, δεν μπορώ παρά να νιώθω εκείνο το σφίξιμο στο στομάχι… και ειδικά όταν το βλέπω σε φίλια μπλογκς, από ανθρώπους που α ‘έτσι’ και μου προέκυψαν ‘αλλιώς’…

Έχετε το δικαίωμα να μου επιτεθείτε, να κρίνετε αυστηρά τις θέσεις μου, να με πείτε γερο-γκρινιάρη και άδικο και ό,τι άλλο θέλετε… ήθελα ελεύθερα να καταθέσω τούτες τις σκέψεις και δεν τις παίρνω πίσω…

Να’ναι καλά πάντως οι επαγγελματίες…

Κάνουν τους ερασιτέχνες να θέλουν να παραμένουν πάντα αυτό που είναι… ερασιτέχνες…

Επάγγελμα… Blogger…

Νομίζω πως το φαινόμενο δεν έχει ενσκήψει… πρόκειται για αποτέλεσμα εργασίας. Απολύτως συνειδητής. Απολύτως προγραμματισμένης. Ξεκάθαρα, νέτα σκέτα. Πρόκειται για ένα νέο ‘επάγγελμα’. Μάλλον, θα βγάλω τα εισαγωγικά, ναι, είναι ένα κανονικό επάγγελμα. Κι όσο κι αν απωθεί, αν είναι αποκρουστικό και εμετικό, οφείλει κανείς να το δει, να το αποτυπώσει, να το γνωρίσει.

Γύρω στους 28 μήνες κιόλας, ‘διατρίβω’ σε τούτο τον ψηφιακό κόσμο του νετ και των μπλογκς, περισσότερο… κι όμως, το ρήμα αυτό, μάλλον με αδικεί… γιατί τα τρία αυτά ιστολόγια, αποτελούν για μένα μια διάσταση δράσης που με πληρώνει και είναι μια πύλη επικοινωνίας και εσωτερικής εργασίας. Θα πει κάποιος και ψυχοθεραπείας… γιατί όχι; Κι αυτό ακόμη… κάθε μορφή επικοινωνίας είναι θεραπευτική, δεν είμαστε πρωτότυποι αν το σημειώσουμε…

Σε όλους αυτούς τους μήνες, παρατηρώ και την παράλληλη δράση των μπλόγκερς, παλιότερων, σύγχρονων και νεώτερων… η παρατήρηση, αυτή καθαυτή δεν έχει τόση αξία όσο οι σκέψεις που κανείς διαβάζει μετά από καιρό και τον αιφνιδιάζουν…

Δεν σκοπεύω να γκρινιάξω από χόμπυ ή από την ηδονή της κριτικής… εδώ πρόκειται, είπαμε, για ένα οικοδόμημα που άνθρωποι ηργάσθησαν φιλοτίμως για να ορθώσουν… δεν είναι παίξε γέλασε, πάει να πει.

Μπορεί να πει κανείς πως υπάρχουν κάποιες βασικές κατηγορίες ιστολογίων… τα ποικίλης ύλης, ενημερωτικά, δίκην εφημερίδων και καφενείων… τα πολυθεματικά αλλά σε προσωπικό επίπεδο… χωρίς ‘βαριές’ και ασήκωτες αναζητήσεις… λίγο μόδα, λίγο πολιτική και λίγο απ’όλα… ύστερα είναι τα λογοτεχνικά μπλογκς… εδώ πάλι... είναι κι άλλα πολλά και ενδιαφέροντα… ειδικά ιστολόγια για κείνο ή το άλλο… από χειροτεχνία ως μαγειρική και από το σκάκι ως την πυρηνική φυσική… υπέροχο όλο αυτό… και έλειπε… πραγματικά και όχι ως ρηχός ευφημισμός…

Εκείνο που με κάνει να μελαγχολώ κάπως –δεν θυμώνω πλέον διότι… δεν έχω χρόνο, καθώς έλεγε κι ένας φίλος μου- είναι η ‘μετεξέλιξη’ κάποιων ιστολογίων… θα το έλεγα καλύτερα, η ‘ενηλικίωσή’ τους… το πέρασμά τους από την αρχική τους σημαντική, την σημασιολογική περιοχή του αγνού, ερωτικού και ερασιτεχνικού στο σκληρό, επαγγελματικό κόσμο της ‘οργανωμένης’ επικοινωνίας και των καλοστημένων δημοσίων σχέσεων… έχουμε ας πούμε, εκδώσει ένα βιβλίο… πρέπει να το πλασάρουμε, πρέπει να το σερβίρουμε, πρέπει να το επιβάλλουμε εν τέλει… μαζί με όλα τα υπόλοιπα που θα κάνουμε, ας φτιάξουμε και ένα μπλογκ –ή και περισσότερα-, ας γραφτούμε ‘μαζικά και με το κιλό’ και σε καμιά 300αριά άλλα μπλογκς, ας είμαστε πάντα πολύ φιλικοί, πολύ αγαπησιακοί, πολύ ευχάριστοι, πολύ ροζ, πολύ παλ, ποτέ αιχμηροί, ποτέ μα ποτέ δυσάρεστοι και ενοχλητικοί…

Έχουμε άποψη; Κακώς! Να την καταπιούμε! Προέχει να είμαστε ‘στρογγυλοί’, χωρίς γωνίες βρε αδερφέ! Εμείς θα αλλάξουμε τον κόσμο;

Βιβλίο είναι αυτό… είτε περιέχει διαμάντια είτε ανοησίες, πρέπει να ‘διαβαστεί από όλους’… να ‘περάσει στο κοινό’…

Τώρα θα πει κάποιος, η ανάγκη τα γεννά και τα κινεί όλα κι εγώ θα προσθέσω, ιερές οι ανάγκες μας και αγιασμένες… δεν το παίρνω πίσω… όμως, η μελαγχολία δεν μου φεύγει… όταν βλέπω μια προσπάθεια που έχει έδραση και αφετηρία την ευγενή ανάγκη να κοινωνήσουμε το ένδον σκότος, να μεριστούμε και να μοιράσουμε το φορτίο και την αγωνία της ύπαρξης να εξαλλάσσεται σε κείνο το βδέλυγμα που λέγεται ‘έχε τους φίλους ΟΛΟΥΣ ακόμα κι εκείνους που σε φτύνουν, ακόμα κι εκείνους που σου ανακατεύουν τα γαστρικά υγρά’, δεν μπορώ παρά να νιώθω εκείνο το σφίξιμο στο στομάχι… και ειδικά όταν το βλέπω σε φίλια μπλογκς, από ανθρώπους που κάποτε γνώρισα ‘έτσι’ και μου προέκυψαν ‘αλλιώς’…

Έχετε το δικαίωμα να μου επιτεθείτε, να κρίνετε αυστηρά τις θέσεις μου, να με πείτε γερο-γκρινιάρη και άδικο και ό,τι άλλο θέλετε… ήθελα ελεύθερα να καταθέσω τούτες τις σκέψεις και δεν τις παίρνω πίσω…

Να’ναι καλά πάντως οι επαγγελματίες…

Κάνουν τους ερασιτέχνες να θέλουν να παραμένουν πάντα αυτό που είναι… ερασιτέχνες…

ΝΙΣΠΕΛ !!!! ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ !!!!

Η ΣΤΡΙΜΜΕΝΗ !

Μιά φωνακλού,  κακάσχημη και στριμμένη γυναίκα μπαίνει σε  εμπορικό κατάστημα  με τα δύο παιδιά της,  βρίζοντάς τα διαρκώς  από την είσοδο. Ο επί της υποδοχής  του καταστήματος  της λεει χαρούμενα: "Καλή σας μέρα και καλώς ήλθατε στο κατάστημά μας. Χαριτωμένα  τα  παιδάκια  σας. Δίδυμα είναι;" Η στριμμένη γυναίκα σταματά  να φωνάζει  στα παιδιά και του απαντά:"Διάολε,  δεν είναι δίδυμα. Το μεγαλύτερο είναι 9 και το άλλο είναι  6 . Πως σούρθε ότι είναι δίδυμα; Τυφλός είσαι ή χαζός;"  "Ούτε τυφλός είμαι ούτε χαζός κυρία μου" απαντά  ο  υπάλληλος . "Απλά δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάποιος θα σε πήδαγε 2 φορές."

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ 155

Ανοιξιάτικα αρώματα-μαγευτικές αισθήσεις !!!!

15ΧΡΟΝΕ ΝΕΑΡΕ ΜΟΥ,
 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !!!
ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΗΣΕΙΣ !!!
ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ,
ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ !!!!